Je hebt verzamelen en verzamelen. Maar het echte verzamelen, vooral op de manier waarop wij het doen, kan eigenlijk alleen als iedereen in het gezin daar aan kan en wil meewerken. Bij ons is iedereen in het gezin bij het zoeken, verzamelen ingeschakeld. Allemaal zijn wij door het verzamelvirus aangestoken.

Hoe is het begonnen Het verzamelen is begonnen met onze zoon Tim. Hij is van jongs af aan een verwoed verzamelaar. Wij zeggen wel eens: Als er meer dan twee van zijn wil Tim het verzamelen. Hierbij moeten we echt aan alles denken, van bierviltjes tot glazen, van verpakkingen tot flippo’s en laten we vooral ook niet de verzameling verrassingseieren vergeten. Zijn kamer puilt dan ook meestal uit. McDonald’s is in het midden van de jaren ’90 in beeld gekomen. Zoals zoveel gezinnen brachten we soms een bezoekje aan het McDonald’s restaurant. De speeltjes werden in Tim zijn kamer op plankjes neergezet. Maar zoal het een echte verzamelaar betaamd werden ook de doosjes niet weggegooid maar gingen mee naar huis. De doosjes gingen op een grote stapel in een hoekje van de kamer, maar daar werd niets mee gedaan.

Tot het moment van onze verhuizing. Op de vraag aan Tim of deze doosjes nu wel weg mochten keek hij ons aan of wij de meest rare dingen voorstelde. Dus de doosjes gingen mee naar ons nieuwe huis. In deze doosjes zaten meestal ook de plaatjes nog waarop de figuurtjes stonden die maand door McDonald’s zijn uitgegeven. Toen ontstond er een geheel nieuwe situatie en werd het een uitdaging deze figuurtjes bij de plaatjes te vinden. Een nieuwe hobby was dan ook geboren. Een aantal figuurtjes had hij zelf bewaard maar het werd een sport de ontbrekende te vinden. Met als gevolg dat ook wij daar langzaam bij betrokken weren. Er moesten, internet was toen nog niet zo intrek, meer naar beurzen toe moesten gaan. Ook wij zagen toen langzamerhand er de sport van in.

Vanaf dat moment is het virus dan ook echt toegeslagen.